Το μεταναστευτικό είναι μια κρίση πραγματικά πολύ μεγάλη και η οποία ήλθε για να μείνει. Πρόκειται σίγουρα για ένα φαινόμενο το οποίο είναι εν μέρει ανθρωπιστική κρίση. Υπάρχουν όμως κάποια ζητήματα και κάποιες πλευρές της κρίσης αυτής τα οποία δεν τα ακουμπά κανείς. Επίσης η ενασχόληση των ΜΜΕ με το ζήτημα είναι εντελώς μονόπλευρη και δογματική, περιοριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στην προβολή περιστατικών που αφορούν σε πρόσφυγες μητέρες και παιδιά, που βάσει επισήμων στατιστικών, αποτελούν μειοψηφία μεταξύ των εισερχομένων στην Ευρώπη (30%) μεταναστών. Το άρθρο αυτό θα παρουσιάσει ακριβώς τις πλευρές με τις οποίες δεν ασχολούνται τα ΜΜΕ.
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ
Μια στατιστική που παρουσιάζει ενδιαφέρον, είναι τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των εισερχομένων πληθυσμών. Μέχρι και τον Οκτώβριο, τα ποσοστά των ανδρών ήταν 70 – 75 %, ηλικίας σε ποσοστό άνω του 50%, 18- 55 ετών.Το ποσοστό είναι ίσως μεγαλύτερο, αν λάβει κανείς υπόψη περιπτώσεις σαν του θρασύτατου αυτού κυρίου, ο οποίος δήλωνε ανήλικος και απεδείχθη το αντίθετο. Με αυτόν τον κύριο, μάλιστα, συναντήθηκε και ο Φινλαδός Πρωθυπουργός. Γενικά, όπως επιβεβαιώνει και το Υπ. Εσωτερικών της Φινλανδίας, το ποσοστό των ανδρών που καταφτάνουν στη χώρα και είναι άνδρες υπερβαίνει το 70%. Αυτό, εάν κάνει κανείς μια βόλτα μέσα στην πόλη της Σάμου ή μέχρι το Μαλαγάρ,ι μπορεί να το διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, πολύ εύκολα.
Άντρες παντού
Σε πολλούς προκαλεί αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι οι πρόσφυγες είναι σε τόσο μεγάλο ποσοστό άνδρες. Κι αυτό γιατί , συνήθως, οι πρόσφυγες είναι από την μέχρι τώρα ιστορική εμπειρία, γυναίκες και παιδιά, και όχι άνδρες παραγωγικής ηλικίας με πανάκριβα κινητά και πολλά χρήματα πάνω τους.
ASYLUM SHOPPING
Ένα άλλο γεγονός που προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις είναι το φαινόμενο του asylum shopping. Με τον όρο αυτό ονομάζεται η πρακτική των αιτούντων άσυλο να κάνουν αίτηση ασύλου σε πολλές χώρες. Ο νόμος υπαγορεύει ότι οι πρόσφυγες πρέπει να κάνουν αίτηση ασύλου στην πρώτη χώρα εισόδου. Τη σήμερον ημέρα, όμως, βλέπουμε μετανάστες να διασχίζουν όλη την Ευρώπη, μέχρι να φθάσουν στη χώρα της επιλογής τους, η οποία συνήθως είναι αυτή με τα υψηλότερα επιδόματα και παροχές. Αν πράγματι απλώς φεύγανε από τον πόλεμο, αν δηλαδή ήταν απλώς πρόσφυγες και όχι οικονομικοί μετανάστες, η Τουρκία ή η Ελλάδα θα ήταν ιδανικός προορισμός. Το βασικό όμως κίνητρο στη μετανάστευση είναι το οικονομικό, όπως μαρτυρά και ο συμπαθέστατος αυτός Σύριος σε άπταιστα αγγλικά, ο οποίος ζούσε και δούλευε στην Τουρκία και, εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία, αποφάσισε να έλθει και αυτός στην Ευρώπη, αναζητώντας κάτι καλύτερο. Ολόκληρη η ενδιαφέρουσα συνέντευξή του εδώ.
Στο επόμενο βίντεο, το οποίο το γυρίστηκε στη Σάμο, ο μετανάστης ο οποίος μιλά, μόλις έχει φθάσει στο νησί και, απευθυνόμενος στην κάμερα, απαιτεί το μηνιάτικο επίδομα το οποίο πιστεύει ότι δικαιούται. Την ίδια αντίληψη περί μηνιαίου επιδόματος έχει και η πλειοψηφία των παρευρισκομένων μεταναστών. Κατά την μαρτυρία του μεταφραστή, επίσης Σύρου μετανάστη, η πλειοψηφία των μεταναστών, ειδικά των νέων ανδρών, έρχονται, αναζητώντας την ευμάρεια της Δύσης και όχι για να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Ακόμα και ο πατέρας του μικρού Αϊλάν, του παιδιού- συμβόλου της προσφυγικής κρίσης και το έναυσμα για την έναρξη του κινήματος αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, ζούσε ήδη τρία χρόνια στην Τουρκία, όπου και δούλευε.
Ένας ακόμα λόγος για τη μαζική αυτή μετανάστευση είναι, όπως μαρτυρά και ένας απογοητευμένος Ιρακινός στη Σουηδία, ότι, « στο Ιράκ, όλοι μιλούν για τη Σουηδία. Ακόμα και στις ειδήσεις. Ότι μπορείς να αποκτήσεις άδεια παραμονής, καλή δουλεια, καλό σπίτι και ότι μπορείς να φέρεις την οικογένεια σου»…(πηγή )
Ενδεικτικό επίσης των οικονομικών κινήτρων μετακίνησης αυτών των ανθρώπων είναι το ότι αρκετοί από αυτούς, έχουν ήδη ξεκινήσει να επιστρέφουν στην πατρίδα τους…(πηγή)
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΕΣ
Την κρίση αυτή έχουν σπεύσει να την εκμεταλλευθούν χιλιάδες Αραβόφωνοι μετανάστες, από τη Βόρεια Αφρική (Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτο) και άλλες χώρες της Μ. Ανατολής και της Ασίας. Η πολιτική των ανοικτών συνόρων (όχι μόνο από ελληνικής πλευράς) και η κατάργηση της βίζας για πολίτες από τις χώρες της Β.Αφρικής προς την Τουρκία, λειτούργησε ως κίνητρο για πολλούς Άραβες από μη εμπόλεμες χώρες, να πάρουν το ρίσκο και να τολμήσουν το ταξίδι. Μια φθηνή πτήση των 100 ευρώ για Κωνσταντινούπολη, 1200 ευρώ στο δουλέμπορο, και με συνολικά 2000 ευρώ, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα…Αρκετοί δε από αυτούς που παίρνουν το ρίσκο αυτό είναι άνθρωποι που έχουν μπλεξίματα με το νόμο στη χώρα τους. Και σε πολλές από αυτές τις χώρες ισχύει και η θανατική ποινή, τα δε σωφρονιστικά τους ιδρύματα δεν έχουν και την καλύτερη φήμη…
Ο Τομπίας Πλάτε είναι ο εκπρόσωπος τύπου του Γερμανικού Υπουργείου Εσωτερικών. Τον Σεπτέμβριο του 2015, πολύ πριν δηλαδή τα τρομοκρατικά κτυπήματα στο Παρίσι, ο κ. Πλάτε δήλωνε οτι 1 στους 3 πρόσφυγες που δηλώνει Σύριος, είναι κάτοχος πλαστού διαβατηρίου. Ο λόγος απλός. Το 87% των Σύρων που κάνουν αίτηση ασύλου, γίνονται τελικώς δεκτοί. Έτσι έχει ανθίσει η βιομηχανία πλαστών διαβατηρίων. «Είναι τέτοια η κατάσταση», δήλωνε ο Γερμανός Υπ. εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ, «που έρχονται άνθρωποι που δεν μιλάνε λέξη από Αραβικά, και δηλώνουν Σύροι». Ο ίδιος τόνισε ότι το γεγονός ότι η Γερμανία δέχθηκε τόσο κόσμο λειτούργησε ως καταλύτης στην όξυνση της κρίσης. Υπολογίζεται ότι τον Σεπτέμβριο, ο αριθμός των εισελθόντων ήταν γύρω στις 500.000. Από αυτούς οι 150,000, είναι αγνώστου προελεύσεως… [πηγή]. Το πάγωμα των διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία και το κλείσιμο των Πρεσβειών συνετέλεσε στο να μην είναι εφικτός ο έλεγχος όλων των εισερχομένων .Ίσως και γι αυτό προσανατολίζεται στην επανεκκίνηση διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία…
Γίνεται λοιπόν εύκολα κατανοητό ότι δεν πρόκειται περί μιας εξόδου Σύρων προσφύγων, αλλά περί μιας μαζικής μετανάστευσης με οικονομικά κυρίως κίνητρα.
ΑΣΥΛΟ
Ο αιτών άσυλο παλαιότερα, δραπέτευε από τον πόλεμο ή τον διωγμό. Με το που έφθανε σε ασφαλές μέρος, έπρεπε να κάνει την αίτηση ασύλου. Υπήρχε μια τυποποιημένη διαδικασία. Σήμερα βλέπουμε ανθρώπους να φθάνουν στην Τουρκία ( μέχρι πρότινος δεν είχε πόλεμο), να περνούν στην Ελλάδα, να διασχίζουν όλα τα Δυτικά Βαλκάνια, να φθάνουν στην Αυστρία, και από εκεί να διοχετεύονται σε Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία και, αφού φθάσουν στον επιθυμητό για αυτούς προορισμό, τότε μόνο να καταθέτουν αίτηση ασύλου. Αυτό όμως δεν είναι προσφυγιά. Αυτό είναι οικονομική μετανάστευση. Εκτός αυτού υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο το οποίο ορίζει τις διαδικασίες αυτές. Αυτό λοιπόν το πλαίσιο ορίζει ότι ο ενδιαφερόμενος κάνει αίτηση ασύλου στην πρώτη χώρα εισόδου. Αυτό όμως που γίνεται, όπως προαναφέρεται, είναι εντελώς εκτός νόμιμης διαδικασίας λειτουργώντας ως μια ανοιχτή πρόσκληση προς τους εξαθλιωμένους της γης. Αν εφαρμοζόταν η νομιμότητα, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν να ταξιδεύσουν ούτε μέχρι τον Πειραιά.
ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ
Λόγω του ότι καταστρατηγείται κάθε νομιμότητα, συμπεραίνεται ότι αυτή η εισροή τόσο πολλών ανθρώπων, γίνεται με άνωθεν εντολές. Για να γίνει αυτό κατανοητό θα αναφερθώ στην περίπτωση του Λένιν, ο οποίος όταν έπεσε ο Τσάρος, θέλησε να επιστρέψει στη Ρωσία από την Ελβετία, οπου βρισκόταν εξορία. Το τραίνο που τον μετέφερε, όμως, έπρεπε να περάσει μέσω Γερμανίας, κάτι όμως που οι Γερμανικές Αρχές δεν επέτρεπαν. Για καλή του τύχη, ένας σύντροφος του, ο Φριτς Πλάττεν,του είπε να μην ανησυχεί και κατόπιν πήγε στο Γερμανικό Προξενείο της Ελβετίας (το οποίο πριν είχε αρνηθεί την άδεια διέλευσης στον Λένιν) και έκανε κάποιες διευθετήσεις. Παρά τις αμφιβολίες του, ο Λένιν πείσθηκε και πήγε στο Προξενείο να κάνει την αίτηση στον Γερμανό Πρέσβη, παραδίδοντάς του ένα χαρτί, το οποίο είχε «αιτήματα των Ρώσων εμιγκρέδων προς ικανοποίηση, ώστε να δεχθούν (οι Ρώσοι) να διασχίσουν τη Γερμανία». Στα αιτήματα περιλαμβάνονταν διπλωματική ασυλία, άρνηση ελέγχου αποσκευών κλπ. Ο έκπληκτος Πρέσβης του απάντησε ότι δεν αιτείται η Γερμανία να περάσει ο Λένιν, αλλά το αντίθετο! Ο Λένιν του απάντησε να απευθυνθεί στους ανώτερους του στο Βερολίνο. Ο Πρέσβης απευθήνθηκε στο Βερολίνο και, προς έκπληξή του, οι ανώτεροί του τον διέταξαν να δώσει την άδεια διέλευσης στον Λένιν και τους λοιπούς επαναστάτες, δεχόμενος τα αιτήματα τους.Τα υπόλοιπα είναι ιστορία… Το ίδιο συμβαίνει με το προσφυγικό. Είναι σαφές οτι υπάρχει άνωθεν εντολή να περάσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
CUI BONO (ΠΟΙΟΣ ΟΦΕΛΕΙΤΑΙ)
Ο πόλεμος στη Συρία βολεύει πολλούς. Για παράδειγμα, η Γερμανική βιομηχανία εδώ και πολύ καιρό έχει επισημάνει την έλλειψη εργατικών χεριών και πολλά think tanks ψάχνουν τρόπους να βρουν τα έξτρα χέρια που χρειάζεται η Γερμανική βιομηχανία. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας επισημαίνει οτι μέχρι το 2020, θα υπάρχει έλλειψη 2.000.000 εργατών. Διαβάστε το χρήσιμο αυτό άρθρο του Σπήγκελ του 2013, που είναι κατατοπιστικότατο. Η ξαφνική λοιπόν μεταστροφή της Καγκελλαρίου σε προστάτιδα των προσφύγων, ίσως έχει κάπως κυνικά κίνητρα στην πραγματικότητα. Όπως και τα κινητρα κινήσεων σαν αυτή, η οποία χρηματοδοτείται από πολυεθνικές, όπως η Λουφτχάνσα καί άλλες παρόμοιες σε μέγεθος εταιρίες, έχει επενδύσει πολύ στη δημιουργία ενός φιλανθρωπικού ίματζ , ένώ, επί της ουσίας, στοχεύει μέσω συγκεκριμένων δομών, σε συγκεκριμένων χαρακτηριστικών ομάδες προσφύγων. Τα κριτήρια της στόχευσης είναι μορφωτικά, εισοδηματικά και συνεπώς καταλληλότητα ένταξης στη Γερμανική οικονομία με χαμηλούς μισθούς. Η συγκεκριμένη κίνηση, δε, συνεργάζεται με ένα ίδρυμα, το οποίο είναι Πανεπιστήμιο ανοικτού τύπου, το οποίο απευθύνεται σε πρόσφυγες. Το Πανεπιστήμιο αυτό, χρηματοδοτείται από ίδρυμα το οποίο ανήκει στην αυτοκινητοβιομηχανία BMW.Ήδη στη Γερμανία, ο κατώτατος μισθός καταργήθηκε. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι κατά την Γερμανική ελίτ, το προσφυγικό δεν είναι πρόβλημα, αλλά μια λαμπρή ευκαιρία για υποδοχή φθηνού, αλλά υψηλού επιπέδου εργατικού δυναμικού.
Οι ΜΚΟ αυτού του τύπου επιλέγουν στις πύλες εισόδου τους καλύτερους και η προπαγάνδα των ΜΜΕ φροντίζει ώστε, να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις στην εισαγωγή εκατομμυρίων εξαθλιωμένων προσφύγων και οικονομικών παράτυπων μεταναστών αλλά και την καθίζηση μισθών σε όλη την Ευρώπη.
Το μέλλον της Ευρώπης προετοιμάζεται αυτή τη στιγμή από τις πολυεθνικές και τους στρατηγικά τοποθετημένους ανθρώπους της σε θέσεις κλειδιά. Κοινωνίες χωρίς συνοχή και ομόνοια είναι ό,τι πρέπει για εφαρμογή φαραωνικών συμφωνιών, όπως αυτή της TTIP που αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται. Γι΄ αυτό, ενώ η Ευρώπη δείχνει να δουλεύει εντατικά για μια λύση του προβλήματος , επί της ουσίας «σέρνει τα πόδια της», παίρνοντας αποφάσεις, χωρίς όμως να τις υλοποιεί άμεσα, ενώ ταυτόχρονα οι ροές συνεχίζονται. Η Ευρώπη και η κυβερνώσα ελίτ σε γενικές γραμμές, πιστεύει ότι το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού της και της μη βιωσιμότητας των ασφαλιστικών της ταμείων θα το λύσει με εισαγωγή ανθρώπων, ξένων προς την ευρωπαϊκή νοοτροπία και κουλτούρα.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το μεταναστευτικό κύμα θα είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την επερχόμενη μετάλλαξη της Ευρώπης. Και η Ευρώπη θα μεταλλαχθεί, αυτό είναι βέβαιο. Διότι με όλα αυτά που υλοποιούνται αργά και σταθερά, σε λίγο καιρό, η γηραιά Ήπειρος δεν θα έχει τίποτα που να θυμίζει το παρελθόν της. Ήδη άνθρωποι κλειδιά, εργάζονται άοκνα για αυτό.
Ο ειδικός αντιπρόσωπος του ΟΗΕ Πίτερ Σάδερλαντ δηλώνει οτι η ΕΕ πρέπει να μην έχει πλαφόν στον αριθμό μεταναστών που δέχεται στους κόλπους της. Στις 8/10 /15 δήλωσε συγκεκριμένα: «Θα ζητήσω από τα κράτη να συνεργασθούν και να αναγνωρίσουν ότι η εθνική κυριαρχία είναι μια ψευδαίσθηση. Η απόλυτη ψευδαίσθηση και πρέπει να γίνει παρελθόν. Οι μέρες που κρυβόμασταν πίσω από σύνορα και φράχτες, πρέπει να γίνουν παρελθόν. Πρέπει να δουλέψουμε μαζί, να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο. Και αυτό σημαίνει να αποδομήσουμε τις ιδεοληψίες του παρελθόντος περί ιστορικών εθνικών αναφορών και να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μέρος της ανθρωπότητας.» Να αναφέρουμε ότι ο κ. Σάδερλαντ θεωρεί την μετανάστευση Ανθρώπινο Δικαίωμα.
Ο συγκεκριμένος κύριος έχει υπάρξει στο παρελθόν: Πρόεδρος της Γκόλντμαν Σάκς Ευρώπης, Πρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, Πρώην Επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, από τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού σκέλους της Τριμερούς Επιτροπής, τακτικό μέλος στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Επίτιμος Πρόεδρος του Διατλαντικού Δικτύου Πολιτικής (Transatlantic Policy Network -TPN) από τους κύριους υποστηρικτές της συμφωνίας TTIP κ.α.
Ο Ευρωπαίος επίτροπος Μετανάστευσης Δ. Αβραμόπουλος σε συνέντευξη του στο BBC στις 5/10/15, η οποία δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αναφέρει ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί, ότι στην ΕΕ δουλεύουν για να μπορεί να έλθει νόμιμα στην Ευρώπη όποιος θέλει και ότι όποιος αντιτίθεται στην είσοδο εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα του είναι ρατσιστής και βλάπτει την Δημοκρατία. Η συνέντευξη του εδώ.
Ο Τζόρτζ Σόρος, στο άρθρο του της 28/9/15, με θέμα το προσφυγικό, δηλώνει οτι η ΕΕ πρέπει να απορροφά για ένα εύλογο χρονικό διάστημα 1.000.000 ανθρώπους το χρόνο και μεταξύ άλλων τάσσεται υπέρ «της δημιουργίας Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), οι οποίες θα έχουν προνομιακό εμπορικό στάτους στην ευρύτερη περιοχή. Οι ζώνες αυτές θα περιλαμβάνουν την Τυνησία και το Μαρόκο, ώστε να προσελκύσουν επενδύσεις και να συνδράμουν στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, τόσο για τους ντόπιους, όσο και για τους πρόσφυγες.» πηγή
Εάν έλεγε κανείς στους Έλληνες ή τους Ιταλούς, ή στους Ευρωπαίους γενικότερα ότι θα πρέπει να δεχθούν μια καθολική ισοπέδωση μισθών σε επίπεδα Μαρόκου, θα γινότανε πανευρωπαϊκή επανάσταση. Τώρα, όμως, το χάπι θα χρυσωθεί με την εισαγωγή εκατομμυρίων προσφύγων, οι οποίοι θα δουλεύουν έναντι πινακίου φακής και οι γηγενείς ευρωπαίοι, θα πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες για ανθρωπιστικούς λόγους. Όποιος αντιδρά, θα κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως και ακραίος.
Συνεχίζεται…
